2006

Tokom 2006. godine nastaje film Sutra ujutru koji u tom trenutku pomera granice srpske kinematografije poštujući pravila manifesta Dogma 95 po prvi put u Srbiji. Sa naglaskom na rediteljsko usredsređivanje, dokumentaristiku, čistotu, sa ručno nošenom kamerom, uz izostavljanje optičke obrade i vremensko-geografskih udaljavanja, postignuto je apsolutno integrisanje publike. Paralelno sa ovim umetničkim iskorakom, u okvirima Zilliona, naša priča gotovo neprimetno dobija novu dimenziju stvaralaštva – tadašnjeg studenta prve godine režije Petra Ristovskog koji po prvi put zvanično učestvuje u realizaciji filma “Optimisti”. Uz ulogu video kontrolora, on obavlja različite tehničke poslove zbog čega neprestano provodi vreme na filmskom setu i otkriva svaki delić ovog sveta. To dalje utiče na promenu njegovih predubeđenja o stvaralačkom procesu – da je dobar film stvar slučajnosti i srećnih okolnosti, da cilj reditelja i uopšte stvaraoca nije napraviti najbolji film po svaku cenu, već uz minimum kompromisa stvoriti najbolje moguće u datim okolnostima i vremenskim okvirima. Tokom ovog procesa, on uči kako je talenat sposobnost prevazilaženja svake moguće prepreke, a time i sazrevanje – uočljivo tek nakon završenog procesa. Reči Orsona Velsa: „Neprijatelj umetnosti je nedostatak prepreka“ ujedno su oslikale početak Petrove filmske karijere, dok je rad na ovom filmu u okviru Zillion filma, postavio temelje njegovog kasnijeg profesionalnog sazrevanja. Već tada on donosi odluku koja će uticati ne samo na njegovu, već i na našu priču – reditelj mora uživati poverenje svih ostalih autora; mora biti tvrdoglav u svojim namerama i istovremeno oslobođen od gordosti i sujete. On otkriva kako želi da stvara priče o njemu važnim ljudima, a razlog tome treba da bude blizak i jasan, prikazujući suštinu tako da svaki postupak u fimskoj priči bude jedan mali korak bliže toj suštini.